
Σε ένα παιχνίδι με κεντρικό θέμα την εξερεύνηση του διαστήματος σχεδόν τα πάντα θα πρέπει να είναι εξωπραγματικά τεράστια, αχανή και αναρίθμητα. Το No Man’s Sky είναι το πρώτο παιχνίδι που πρακτικά καταφέρνει να πετύχει κάτι τέτοιο! Ας δούμε λοιπόν σε αριθμούς τι κάνει το No Man’s Sky μοναδικό:
18,446,744,073,709,551,616 πλανήτες
Στο ορατό σύμπαν, αυτό δηλαδή που έχουμε καταφέρει να δούμε με τα διάφορα τηλεσκόπια και ραδιοτηλεσκόπια, ακόμα και με το Hubble, περιλαμβάνει 10 δισεκατομμύρια γαλαξίες με περίπου 100 δισεκατομμύρια άστρα ο καθένας. Αυτό μας κάνει 1,000,000,000,000,000,000,000 [ένα δισεκατομμύριο τρισεκατομμύρια] αστέρια. Δείτε τώρα τους αριθμούς:
1,000,000,000,000,000,000,000
18,446,744,073,709,551,616
Ο δεύτερος αριθμός είναι οι πλανήτες που δημιουργούνται στον κόσμο του No Man’s Sky από τους αλγόριθμους που χρησιμοποιεί –μία διαδικασία που ονομάζεται procedural generation. Και αφού δεν υπάρχουν πλανήτες σε όλα τα αυτά τα αστρικά/ηλιακά συστήματα που έχουμε παρατηρήσει, με έναν χοντρικό υπολογισμό μπορούμε να πούμε ότι το No Man’s Sky έχει καταφέρει τόσους κόσμους όσο το 1/100 του ορατού σύμπαντος! Κανένα άλλο παιχνίδι στην ιστορία δεν πλησίασε καν κοντά σε αυτόν τον αριθμό!
922,337,203,685,477,580 ημέρες
Αυτό είναι το σύνολο των ημερών που θα χρειαζόταν για να ολοκληρώσει κάποιος το παιχνίδι. «Ολοκλήρωση» στην περίπτωση του No Man’s Sky εννοούμε να ανακαλύψει κάποιος τα πάντα στον κόσμο του. Αυτός ο αριθμός ισχύει αν παίζετε 24 ώρες το 24ωρο, διαφορετικά θα πρέπει να τον διπλασιάσετε. Και μεταφράζεται σε 2,526,951,242,973,911 χρόνια συνεχόμενου παιχνιδιού!
584 δισεκατομμύρια χρόνια
Αυτή είναι η εκτίμηση του ίδιου του δημιουργού του παιχνιδιού, Sean Murray, για τον χρόνο που θα χρειαστεί για να ανακαλύψουν οι παίκτες όλους τους πλανήτες του παιχνιδιού, αν κάθε ένα δευτερόλεπτο ανακαλύπτεται και ένας πλανήτης! Nα προσθέσουμε πως αν ένας παίκτης παίζει το παιχνίδι για 80 χρόνια συνέχεια, θα καταφέρει να ανακαλύψει κάτι περισσότερο από 700.000 πλανήτες!
Procedural Generation στην δεκαετία του 1980
Η ιδέα πίσω από το No Man’s Sky και κυρίως την μαθηματική αρχή με την οποία παράγονται τυχαία οι κόσμοι του δεν είναι μοναδική, είναι από τις παλιότερες στον χώρο των video games και μία από τις πιο πετυχημένες. Το σημαντικότερο παιχνίδι μέχρι το No Man’s Sky που χρησιμοποίησε αυτήν την τεχνική δεν είναι άλλο από το μοναδικό Elite που κυκλοφόρησε στην δεκαετία του 1980 και συγκεκριμένα το 1984. Το Elite, δημιούργημα των Ian Bell και David Braben, κυκλοφόρησε αρχικά στον Acorn BBC Micro, και καθόρισε τόσο την επιτυχία της βρετανικής video game σκηνής αλλά και το είδος των procedurally generated παιχνιδιών.

Με τους περιορισμούς που υπήρχαν εκείνη την εποχή στους επεξεργαστές και τη μνήμη που υποστήριζαν τα home συστήματα, δεν υπήρχε άλλη επιλογή πέρα από την χρήση των αλγόριθμων για την δημιουργία τόσο πολλών και πολύπλοκων επιλογών που απαιτούνταν για τη δημιουργία ενός ρεαλιστικού διαστημικού κόσμου.
Σκεφτείτε για παράδειγμα τον δημοφιλή και στην χώρα μας Amstrad CPC 6128 του 1985: με επεξεργαστή Z80A Zilog στα 4Hz, μνήμη 64 KB [ο CPC 6128 είχε 128 KB μνήμης αλλά ο Ζ80A μπορούσε να αξιοποιεί ανά πάσα στιγμή μόνο τα 64KB οπότε στα υπόλοιπα 64KB απλά αποθηκεύονταν δεδομένα τα οποία μετά μπορούσε να ανακαλέσει ο επεξεργαστής με μία τεχνική που ονομαζόταν RAM Paging]. Σε αυτόν τον υπολογιστή το Elite κατάφερε να έχει 8 γαλαξίες, ο καθένας με 256 πλανήτες σε ένα σύνολο 2048 πλανητών.
Εκείνη την εποχή το παιχνίδι μας είχε φανεί ατελείωτο και σίγουρα ήταν τα πρώτο game σε home σύστημα που έκανε πολλούς παίκτες να ξενυχτήσουν για να δουν έναν ακόμα πλανήτη –και μετά έναν ακόμα! Η συνέχεια της κατάκτησης του διαστήματος γράφεται 30 χρόνια μετά στον αχανή κόσμο του No Man’s Sky!
Έχετε κάτι να προσθέσετε σε αυτό το άρθρο; Μοιραστείτε το στα σχόλια
Τα σχόλια σας